Het schoolplein

AnnaLynne trok voor de duizendste keer vandaag, haar rok recht. Waarom hadden ze niet gewoon broeken voor meisjes? Ze haatte deze rok, hij zat zo stom. De zon scheen en een paar schapen wolken lieten de zon soms verdwijnen, maar al snel kwamen de stralen weer op haar tedere huidje. Ze liet zich met een tekenblok op een steen vallen en ging in kleermakerszit zitten, ondertussen haalde ze chtr haar oren een potlood vandaan.

Met sierlijke passen liep Rose het schoolplein op en bekeek ze zo'n beetje iedereen die er zat. Saai, saai, stom, vreselijk, saai, saai.. Na een paar mensen bekeken te hebben zag ze Jackson zitten en blij ging ze langs hem zitten, begroette hem en begon al gelijk een gesprek, af en toe lachend.


((JACKSONSKDNKGS))

Met een paar vluchtige lijnen zette ze de basis van haar tekening op papier. Het stelde nog vrij weinig voor, maar dat was het altijd. Af en toe keek ze op, alsof ze iets natekende. Niets was minder waar, ze tekende met haar fantasie, haar tweelingbroer gedrukt in haar gedachtes. Afvragend hoe het met hem ging. Jeremy...

Rose' blik viel op AnnaLynne een stuk verderop, die natuurlijk weer helemaal alleen zat. Te tekenen. Ze porde in Jackson's zij en hintte naar AnnaLynne. "Someone here should really get a social life," lachte ze, waarna ook Jackson lachte. Hij lachte altijd.

Lauren liep het schoolplein op. Ze kende hier al best veel mensen, maar bijna niemand sprak haar echt heel erg aan. Ze bekeek alles maar vanaf een centraal punt. Een bankje op het schoolplein. Ze had een boek bij zich, wat gelezen moest worden voor Nederlands. Een dik boek, met echte Nederlandse literatuur. Aardig saai dus, maar het moest en zal gebeuren.

Stacey liep naar buiten met een muffin in haar handen. Ze keek een beetje om zich heen toen ze Anna zag zitten. Stacey besloot naast haar te zitten. 'hey, wat teken je?' Stacey glimlacht.

Anna keek op en keek richting Rosalie. Ze keek haar aan, samen met Jackson. Ze zuchtte diep en tekende daarnawer verder, nog steeds voelend hoe de ogen in haar rug prikten. Ze keek op. "Gewoon iets," mompelde ze. Ze hield niet meteen van contact, alleen Cedric was meestal degene die haar begreep. Cedric verving op deze school Jeremy, zo zag ze het.

Julian liep over het schoolplein. Zijn ogen ging van meisje naar meisje, naar weer een ander meisje. Ieuw. Bah. Jakkes. Oeh! Ohnee, ken ik al. Gatver. Bah. Hmm, interesting... Nee toch maar niet. Oke, en toen verveelde hij zich. Hij moest altijd een nieuwe uitdaging hebben. Iets om zich op te focussen. Een meisje. Maar vandaag had hij minder geluk. Het leek wel alsof het schoolplein een verzamelplaats voor wandelende afvalbakken was geworden.

Honey liep het schoolplein met een kleine glimlach op. Rondkijkend ging ze ergens op een steen zitten en moest haar best doen dat haar rok goed bleef.

Stacey hoort aan Anna's stem dat ze niet zo vrolijk is. ''Moet ik weg gaan?'' Vraagt stacey zachtjes.

"Honnieeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee!" Julian zag haar meteen al aankomen. Niet meteen iets voor hem, aangezien ze nooit echt interesse had getoond, maar wel leuk gezelschap in tijden van verveling.

Anna keek Stacey aan. "Wat moet je met een onzichtbare..." siste ze geïrriteerd. Ze wilde niet boos zijn, maar ze hoefde niet met haar te praten, de behoefte was er niet. Ze wilde gewoon niet.

'Oh, hoi Julian!' zei Honey terwijl ze meteen Julian's pretgezicht zag. 'Hoe gaat het?' zei ze terwijl ze hem met een kleine nepglimlach aankeek.

Geïrriteerd keek Lauren op toen er een of andere idioot zat te schreeuwen op het schoolplein. 'Aso...' mompelde ze in zichzelf, onhoorbaar voor anderen. Rustig ging ze door met het lezen van het boek.

"Niet goed." Julian deed een sip lipje en kroop naast haar op het bankje. "Ik verveel me." Hij hoopte dat ze meteen snapte wat hij daarmee bedoelde, namelijk dat hij geen uitdaging met tieten had.

Stacey keek haar verbijsterd aan. ''Jezus! Ik vraag alleen of ik weg moet gaan. Dan hoef je toch niet meteen zo te reageren?!'' Stacey liep weg en ging aan de andere kant tegen een boom aanzitten en ging maar muziek luisteren.

Lauren stond op. Hier kon ze zich niet goed concentreren. Ze klapte haar boek dicht en liep het schoolplein af, richting het bos. Ze liep langs Julian en Honey, en wierp alleen een korte blik op de voor haar onbekende jongen.

Anna negeerde het mens verder en ging rustig verder met haar tekening. De gezichtscontouren van haar tweelingbroer werden langzaam zichtbaar.

Rose' lach was over een heel gedeelte van het schoolplein te horen na een opmerking van Jackson. Eigenlijk was Jackson haar beste vriend hier. Ze had ook wel andere vrienden.. Nouja vrienden.. Maar eigenlijk was ze zo'n beetje altijd bij Jackson in de buurt. "Erg gezellige mensen zijn er niet mhh?" vroeg Rosalie met een grijns. Jackson bevestigde dat.

'Ach, arme jongen' zei Honey terwijl ze naar zijn sippelip keek. Ze pakte een klein sleutelhangertje met een minilipglossgeval eruit. 'Smeer dit maar op je lippen, dan kun je nóg beter acteren!' zei ze met een grijns. 'Oh, én dan vallen alle meisjes vást op je' zei ze heeeel misschien een klein beetje jaloers.

"Hmm... Thanks, maar toch liever niet." Julian keek naar de lipglossspuldingetjesleutelhanger. Hij had nooit begrepen waarom meisjes dat spul op hun lippen smeerden. Het was altijd zo plakkerig en smerig als je dan zoende en het smaakte naar niks. Nouja, de meesten dan. Sommigen smaakten wél naar iets, maar dat vond hij niet lekker. Julian had liever naturel.

Randy kwam het schoolplein opgelopen, in een traag pasje ding.
Hij keek zoals gewoonlijk om zich heen. Hij zag een meisje eenzaam bij een boom zitten. Hij liep erop af. 'Ey..' Hopelijk was dit niet ook zo'n snol die je maar haat omdat je anders bent en niet populair.

'Dan niet, maar ik bewaar het voor je als je je bedenkt' grapte Honey. Ze stopte het weer weg en zag even een meisje langs haar lopen. Ze lette niet echt op de andere mensen. 'Heb je nog wat leuks te vertellen?' vroeg ze toen ze niks wist om te zeggen.

Stacey keek op en deed haar oordoppen uit. ''Hai!'' Ze glimlachte.